ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑ ΑΓΙΟΝ ΕΦΡΑΙΜ, ΤΟΝ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟ
Ευλογήσαντος του ιερέως λέγομεν τον Ψαλμόν ΡΜΒ΄ (142)
Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου.
Και μη εισέλθεις εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων.
Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου. εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου.
Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς, ως νεκρούς αιώνος. Και ηκηδίασεν επ’ εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου.
Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τα χείρας μου. η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι.
Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου.
Μη αποστρέψεις το πρόσωπόν σου απ’ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον.
Ακουστόν ποίησον μοι το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα.
Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου
Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε. προς σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου.
Το Πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία. ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με.
Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σού ειμί.
Ήχος δ΄
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν. ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στιχ. α΄. Εξομολογείσθε τω Κυρίω, και επικαλείσθε το όνομα το άγιον αυτού.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν. ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στιχ. β΄. Πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με και τω ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν. ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στιχ. γ΄. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν. ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Τοις προσιούσι τοις σεπτοίς σου λειψάνοις, και εξαιτούσι την θερμήν σου πρεσβείαν, δίδου αεί την θείαν σου αντίληψιν, τούτους εκλυτρούμενος, πειρασμών και κινδύνων, και παντοίων θλίψεων, και δεινών νοσημάτων, Ιερομάρτυς Άγιε Εφραίμ, ως του Σωτήρος θεράπων θερμότατος.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. Όμοιον.
Τη ανευρέσει των σεπτών σου λειψάνων, χαράς επλήρωσας πιστών τα καρδίας, και την Μονήν σου ταύτην πλείον εύφρανας, ήτις καταφεύγουσα, τη ση χάριτι κράζει. Συ μου ει προσφύγιον, και θερμός αντιλήπτωρ, Οσιομάρτυς Άγιε Εφραίμ. διό με ρύου, δεινών περιστάσεων.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Θεοτόκιον.
Ου σιωπήσωμεν ποτε, Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι. ειμή γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων; τις δε διεφύλαξεν, έως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου. σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.
Ο Ν΄ (50) ΨΑΛΜΟΣ
Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου, εξάλειψον το ανόμημά μου.
Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου, και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με.
Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω και η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστί δια παντός.
Σοι μόνω ήμαρτον, και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα. όπως αν δικαιωθείς εν τοις λόγοις σου, και νικήσεις εν τω κρίνεσθαί σε.
Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου.
Ιδού γαρ αλήθεια ηγάπησας. τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι.
Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι. πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι.
Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην. αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα.
Απόστρεψον το πρόσωπόν σουαπό των αμαρτιών μου, και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον.
Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου.
Μη απορρίψεις με από του προσώπου σου, και το Πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλεις απ’ εμού.
Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με.
Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι.
Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου. αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου.
Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου.
Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν. ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις.
Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον. καρδία συντετριμμένην και τεταπεινωμένην, ο Θεός, ουκ εξουδενώσει.
Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ.
Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Και ευθύς ψάλλομεν τον Κανόνα, ού η ακροστιχίς.
«Εύφρανον Πάτερ ημάς. Ση δόξη Γερασίμου».
Ωδή α΄. Ήχος πλ. δ΄. Υγράν διοδεύσας.
Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Εκ γης ώσπερ κρίνα εαρινά, εφάνησαν Πάτερ τα σα λείψανα τα σεπτά, οσμή ουρανίω το δυσώδες των παθημάτων Εφραίμ απελαύνοντα.
Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Υψόθεν υπάρχων επισκοπών, την δε την Μονήν σου, την τιμώσάν σε ευλαβώς, και δίδου αυτή Εφραίμ παμμάκαρ, της ευλογίας της σης χάριν την άφθονον.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Φωτί των αγίων σου πρεσβειών, παθών την ομίχλην, και την νύκτα των πειρασμών, διάλυσον, διάλυσον Πάτερ εκ των πίστει, προσφευγόντων τοις θείοις λειψάνοις σου.
Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Ρυσθήναι με πάσης επιβουλής, εχθρού του ασάρκου, τη πρεσβεία σου τη σεπτή, ενίσχυσόν με μόνη Θεοτόκε, ίνα υμνώ σου την δόξαν την άρρητον.
Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.
Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ανατείλας εσχάτως, ώσπερ αστήρ πάμφωτος, τη αποκαλύψει των θείων, Πάτερ λειψάνων σου, θαύμα λάμψεσι, φωταγωγείς τας καρδίας, των αιτούντων Άγιε, την σην βοήθειαν.
Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Νοσημάτων παντοίων, και χαλεπών θλίψεων, δρόσω της σεπτής σου πρεσβείας, σβεννύεις καύσωνα. διό βοώμεν σοι. σβέσον ημών τας οδύνας, επομβρία Άγιε, του θείου Πνεύματος.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Οι τη θεία σορώ σου, μετά σπουδής σπεύδοντες, ίασιν κομίζονται Πάτερ, και απολύτρωσιν, πάσης κακώσεως. συ γαρ τοις πάσι παρέχεις, οία συμπαθέστατος χάριν και έλεος.
Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Νοητός ώφθης θρόνος, και χρυσαυγές σκήνωμα του παμβασιλέως της δόξης, και Παντοκράτορος, Παρθένε Άχραντε. διό καμέ δείξον οίκον, έργοις καθαρότητος, της θείας χάριτος.
Διάσωσον, τους προσιόντας τη θεία σου προστασία, πάσης βλάβης και νοσημάτων και θλίψεων, Μεγαλομάρτυς Κυρίου Εφραίμ θεόφρον.
Επίβλεψον, εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Αίτησις παρά του ιερέως και το Κάθισμα.
Ήχος β΄. Πρεσβεία Θερμή.
Προστάτης θερμός, αρτίως ώφθης Άγιε, εκφάνσει ημίν, των ιερών λειψάνων σου, τοις πόθω καταφεύγουσι, θεομάκαρ Εφραίμ τη πρεσβεία σου. δια τούτο βοώμεν σοι πιστώς. Χριστώ υπέρ πάντων Πάτερ πρέσβευε.
Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε.
Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Πλείστοις τρόποις μακάριε, φαίνη τοις καλούσι την θείαν κλήσιν σου, και παρέχεις τα αιτήματα τα προς σωτηρίαν Εφραίμ Όσιε.
Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ασθενούσι την ίασιν, και τοις θλιβομένοις χαράν την κρείττονα, τοις προστρέχουσι τη σκέπη σου, δίδου ουρανόθεν Εφραίμ Άγιε.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Την Μονήν σου απήμαντον, εκ των επιθέσεων του αλάστορος, διατήρει Εφραίμ Άγιε, την εγκαυχομένην τοις λειψάνοις σου.
Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Εκ γαστρός ανέτειλε, της δικαιοσύνης Αγνή ο Ήλιος, ού ταις αίγλαις καταλάμπρυνον, την εσκοτισμένην μου διάνοιαν.
Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς.
Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ράβδω ισχυρά της πρεσβείας σου εκδίωξον, τον αόρατον τον καθ’ ημών, ωρυόμενον Εφραίμ καθάπερ λέοντα.
Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ήθλησας καλώς, και αρτίως ημίν έγνωσαι, τη εκφάνσει των αγίων σου οστών αγιάζων τας ψυχάς ημών μακάριε.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Μέγας αρωγός, της Μονής ώφθης Άγιε, της πλουτούσης ώσπερ θείον θησαυρόν, τα μυρίπνοα και άγιά σου λείψανα.
Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Άχραντε Αγνή, Θεοτόκε αειπάρθενε, την νοσούσαν μου τοις πάθεσι ψυχήν, θεραπείας τη ση χάριτι αξίωσον.
Ωδή στ΄. Την δέησιν εκχεώ
Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Σωμάτων και ψυχών ιατήρα, η του Πνεύματος χάρις, εν ταις εσχάταις ημέραις παμμάκαρ, εκ γης λαγόνων τα θεία σου λείψανα, ανακαλύψασα ημίν μετά χρόνιον Πάτερ κατάκρυψιν.
Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Συσφίγξας του παραλύτου τα μέλη, υγιή τούτον απέδειξας Πάτερ, καταφυγόντα τη θεία σορώ σου, και του Κυρίου τω φόβω συνέτησας. Όθεν απήλθεν εν χαρά, μεγαλύνων το σον θαυματούργημα.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Ηνίκα τη ηγουμένη ωράθης, εμφανή τα σα κατέστησας ταύτη. αλλά και νυν ποθούσί σε Πάτερ, το σον επίφανον άγιον πρόσωπον, και πλήρωσον ημάς χαράς, ουρανίου Εφραίμ θεοδόξαστε.
Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Δοχείον περιφανές του Υψίστου, και Ναός φωτοειδής καθωράθης, εκ των αγνών σου αιμάτων Παρθένε, προαγαγούσα τω κόσμω ως άνθρωπον, τούτον, δι’ έλεος πολύ, δια τούτο την δόξαν σου.
Διάσωσον, τους προσιόντας τη θεία σου προστασία, πάσης βλάβης και νοσημάτων και θλίψεων, Μεγαλομάρτυς Κυρίου Εφραίμ θεόφρον.
Άχραντε, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον.
Ήχος β΄. Τοις των αιμάτων σου.
Τη φανερώσει των θείων Λειψάνων σου, την σην εγνώρισας πάσι λαμπρότητα. ιάσεις γαρ βρύεις εκάστοτε, και απαλλάττεις δεινών περιστάσεων, Εφραίμ τους φωνούντας την κλήσιν σου.
Προκείμενον.
Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του Οσίου αυτού.
Στίχ. Τοις Αγίοις αυτού τοις εν τη γη εθαυμάστωσεν ο Κύριος.
Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Ματθαίον.
Είπεν ο Κύριος τοις εαυτού Μαθηταίς. πάντα μοι παρεδόθη υπό του Πατρός μου. Και ουδείς επιγινώσκει τον Υιόν, ειμή ο Πατήρ. Ουδέ τον Πατέρα τις επιγινώσκει, ειμή ο Υιός, και ώ εάν βούληται ο Υιός αποκαλύψαι. Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς. Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς, και μάθετε απ’ εμού, ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία. Και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών. Ο γαρ ζυγός μου χρηστός, και το φορτίον μου ελαφρόν εστίν.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. Ήχος β΄.
Ταις του σου Οσίου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Στίχ. Ελεήμον, ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
ΠΡΟΣΟΜΟΙΟΝ
Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι.
Ήνεγκας στερρότατα, επιδρομήν των βαρβάρων, και Μάρτυς αήττητος, ώφθης του Παντάνακτος Εφραίμ Άγιε, και χαράν κρείττονα, τοις πιστοίς παρέσχες, τη ευρέσει των Λειψάνων σου, δι’ ων διώκεται, πάσα του βελίαρ επήρεια, και νόσοι θεραπεύονται, και ψυχών ιώνται τα τραύματα. Όθεν σοι βοώμεν. μη παύση ικετεύων τον Χριστόν, πάσι δοθήναι συγχώρησιν, και ζωήν γαλήνιον.
Ο ιερεύς: Σώσον ο Θεός τον λαόν σου...
Ωδή ζ΄. Οι εκ της Ιουδαίας
Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ουρανόθεν θεόφρον, αφικόμενος ώδε τη θεία Μάνδρα σου, οράσαι παραδόξως, ποικίλαις εμφανείαις, και πληροίς τα αιτήματα, Οσιομάρτυς Εφραίμ, των σε υμνολογούντων.
Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ξενοτρόπως κατ’ όναρ, και καθ’ ύπαρ παμμάκαρ εμφανιζόμενος, χαράν και ευφροσύνην, και πάσαν άλλην δόσιν, αγαθήν δίδως Άγιε, τοις ευφημούσιν Εφραίμ την ιεράν ζωήν σου.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Η αγία Μονή σου, ως αγίασμα θείον και δώρον άγιον, τα θεία Λείψανά σου, Εφραίμ καταπλουτούσα, αγιάζει ση χάριτι, τους πανταχόθεν αυτή πιστώς προσερχομένους.
Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Γεωργία αΰλω της σεπτής σου πρεσβείας Θεοχαρίτωτε, βλαστάνειν την ψυχήν μου, καρπούς της μετανοίας, Θεοτόκε αξίωσον, ως αν της άνω ζωής, μετά το τέλος τύχω.
Ωδή η΄. Τον βασιλέα
Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Εύφρανον Πάτερ, ευφραντική αρωγή σου, τους στενάζοντας εν λύπαις και ανάγκαις, τούτους απαλλάτων, Εφραίμ πάσης πικρίας.
Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ρανίσι θείαις των πρεσβειών θεόφρον, παφλάζουσαν οδύνην της ψυχής μου, σβέσον και παράσχου αναψυχήν μοι θείαν.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Αγίων δήμοις, συναυλιζόμενος Πάτερ, καθικέτευε συν τούτοις θεοφόρε, υπέρ των τιμώντων, τα θεία Λείψανά σου.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Σώσόν με Κόρη, της του εχθρού δυναστείας, και απόπλυνον τον ρυπωθέντα νουν μου, ταις της αμαρτίας, εννοίαις τε και έργοις.
Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ιάτρευσον Παμμάκαρ, πάσης καχεξίας, του προσιόντας τοις θείοις Λειψάνοις σου, Οσιομάρτυς Κυρίου Εφραίμ μακάριε.
Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Μονήν σου την αγίαν, φύλαττε απαύστως , ταις θαυμασταίς προστασίαις σου Άγιε, επινοιών του βελίαρ και πάσης θλίψεως.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Ο νέος εν Αγίοις, ως φανείς αρτίως, θαυματοφόρε Εφραίμ αξιάγαστε, ρύου καμέ της μανίας του πολεμήτορος.
Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Υπέρτερον τον νουν μου, δείξον Θεοτόκε, εκ λογισμών χαμαιζήλων του χείρονος, και την καρδίαν θείας ελλάμψεως.
Άξιον εστιν ως αληθώς μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών.
Την τιμιωτέραν των Χερουβίμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σερουφείμ, την αδιαφθόρως, Θεόν Λόγον τεκούσαν. την όντως Θεοτόκον, Σε μεγαλύνομεν.
Και τα Μεγαλυνάρια.
Χαίροις ο αθλήσας πάλαι στερρώς, και γνωσθείς αρτίως, Εκκλησία τη του Χριστού, τη ανακαλύψει των θείων σου Λειψάνων, Εφραίμ Ιερομάρτυς αξιοθαύμαστε.
Ώφθης και εδήλωσας εμφανώς, την κλήσον σου Πάτερ, και το τέλος σου το σεπτόν. όθεν προσκυνούντες, τα θεία Λείψανά σου, Εφραίμ Οσιομάρτυς, χάριν λαμβάνομεν.
Άγνωστος ετέλεις χρόνοις πολλοίς, και τη φανερώσει, των λειψάνων σου των σεπτών, έδειξας τω κόσμω, την σην πλουσίαν χάριν, θαυμάτων ενεργείας, Εφραίμ μακάριε.
Χαίροις των Οσίων ο κοινωνός, χαίροις των Μαρτύρων, ο ζηλώσας την αρετήν. χαίροις ο εν όρει, Αμώμων διαπρέψας, Εφραίμ μεγαλομάρτυς, διπλοίς εν σκάμμασι.
Χάριν αναβλύζεις θεία ροπή, και τους ασθενούντας, θεραπεύει η ση σορός. όθεν οι τη θεία Μονή σου προσιόντας, καρπούνται την υγείαν, ψυχήν και σώματος.
Έχων παρρησίαν προς τον Χριστόν, Εφραίμ θεοφόρε, καθικεύτευε εκτενώς, υπέρ της Μονής σου, τη σοι ανακειμένης, και πάντων των ζητούντων, την σην αντίληψιν.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου Αποστόων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.
Άγιος ο Θεός, άγιος Ισχυρός, άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς (γ΄).
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών ένεκεν του ονόματός σου. Κύριε, ελέησον. Κύριε ελήσον. Κύριε ελέησον.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς αγιασθήτω το όνομά σου . Ελθέτω η βασιλεία σου. Γεννηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επίτης γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον. Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών. Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Ο Ιερεύς.
Ότι σου εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος , νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Κατόπιν τα τροπάρια.
Ήχος πλ. β΄.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς. πάσης γαρ απολογίας απορούντες, ταύτην σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν. Ελέησον ημάς.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Κύριε ελέησον ημάς, επί σοι γαρ πεποίθαμεν. μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών. αλλ’ επίβλεψον και νυν ως εύσπλαχνος, και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών. συ γαρ ει Θεός ημών, και ημείς λαός σου, πάντες έργα χειρών σου, και το όνομά σου επικεκλήμεθα.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Της ευσπλαχνίας την πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε. ελπίζοντες εις σε, μη αστοχήσωμεν. ρυσθείημεν δια σου των περιστάσεων. συ γαρ ει η σωτηρία του γένους των χριστιανών.
Η εκτενής παρά του Ιερέως, και απόλυσις. Μετά την «απόλυσιν» ψάλλομεν αργώς τα κάτωθι τροπάρια.
Ήχος β΄. Ότε εκ του ξύλου.
Πάντας τους προσπίπτοντας πιστώς, τοις σοις μυριπνόοις λειψάνοις, Εφραίμ μακάριε σκέπε και διέσωζε, εκ πάσης θλίψεως, και πταισμάτων την άφεσιν, και νόσων παντοίων, αίτησαι την ίασιν παρά Χριστού του Θεού. δίδου δε την σην ευλογίαν, τη σεπτή Μονή σου, θεόφρον, τη ανακειμένη τη πρεσβεία σου.
Ήχος πλ. δ΄.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων Σου, και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Ήχος β΄.
Την πάσαν ελπίδα μου, εις Σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην Σου.
Δίστιχον.
Εύφρανον Εφραίμ θερμή σου αντιλήψει
Γεράσιμον δέησιν τήνδε σοι θέντα.
